Part 1: Paalam Sa Lungsod
Madilim na ang gabi nang tinapos ni Mylene ang gawaing bahay. Isa siyang single mom, matiyagang kasambahay sa isang mayamang pamilya sa lungsod. Bitbit ang isang lumang bag at ang natutulog niyang anak, nagpaalam siya sa amo. Mabait man ang kanyang among si Sir Alfredo, bihira itong maging emosyonal. Ngunit gabing iyon, kusang inihatid ni Alfredo sina Mylene sa terminal ng bus.
Part 2: Sa Terminal ng Pag-asa
Sa masikip na terminal, yakap ni Mylene ang anak habang naghihintay ng biyahe pauwi sa probinsya. Ramdam niya ang bigat ng bag pati na rin ng lahat ng emosyon at pagod sa loob ng ilang buwan na paglalayo sa pamilya. Walang imik si Mylene habang pinagmamasdan ang ingay ng paligid at nag-aalala kung sapat ang perang uuwi sa kanila.
Part 3: Ang Lihim na Tulong
Habang lumalapit na ang bus, lumingon si Sir Alfredo. Maingat siyang lumapit kay Mylene, inabot palihim ang sobre na may laman daw na “pangdagdag pamasahe.” Nagkatinginan sila—walang halong yaman o kahirapan—kundi dalawang taong may simpleng malasakit sa isa’t isa. Hindi napigilang maluha ni Mylene. Matagal na siyang hindi nakaramdam ng ganitong kabutihan mula sa amo.
Part 4: Ang Nakakapagtakang Pagtawag
Maya-maya, habang sumasakay si Mylene sa bus, bigla siyang pinigilan ni Alfredo mula sa likod. “Mylene, isauli mo ‘yang binigay ko!” sigaw ni Alfredo, gamit ang bahagyang mataas na tinig na napatingin ang ibang pasahero. Nabigla si Mylene, namutla at halos maiyak. Hindi niya alam kung may nagawa siyang mali.
Part 5: Ang Pag-alis at Pagbalot ng Gabi
Unti-unting umusad ang bus, dala-dala ni Mylene ang naguguluhang isip. Walang humpay ang kanyang pag-iisip, nanghuhula kung bakit ipinauli bigla ni Alfredo ang sobre. Anong laman nun? Bakit hindi niya pwedeng gamitin? Tanging hinagpis ng puso ang naging kaagapay ni Mylene habang ang anak ay nakahimbing sa kanyang kandungan.
Part 6: Kakaibang Mensahe
Pagkarating ni Mylene sa baryo, kabado at balisa siyang bumaba ng bus. Inisip niyang bukas na lang babalikan o itatawag si Alfredo tungkol sa pera. Limang minuto pa lang siyang nakaupo sa lamesa ng kanilang barung-barong, nang biglang tumunog ang kanyang cellphone—si Alfredo ang tumatawag.
Part 7: Ang Pagbabago ng Lahat
Kinakabahan ngunit sumagot si Mylene. “Mylene, pasensya ka na kung pinahiya kita kanina. Pero paki-buksan mo agad ang sobre,” utos ni Alfredo. Takang-taka, binuksan niya ito sa harap ng kanyang ina na noon ay nagmamasid. Sa loob ng sobre ay hindi lang pamasahe, kundi malaking halaga ng pera, kasama ang isang maliit na susi at liham.
Part 8: Sulat ng Pag-asa
Binasa ni Mylene ang liham: “Salamat sa iyong katapatan, tiyaga, at malasakit. Ang susi ay para sa maliit na negosyo sa palengke na pinangalanan ko sa’yo. Ginawa ko lang ang eksena kanina para siguraduhing ikaw ang magbubukas ng sobre sa tamang lugar—malayo sa mata ng mga paborito kong kamag-anak na laging nag-aabang sa akin. Umasa kang lagi akong nakasuporta.”
Part 9: Pagluha ng Pasasalamat
Napaluha si Mylene—hindi dahil sa pera, kundi dahil sa pagkilala at kabutihang ipinakita ng kanyang amo. Kaagad siyang tumawag kay Alfredo, hindi mapigilang mapaiyak at magpasalamat. “Sir, hindi ko po alam paano magpapasalamat. Hindi ko po ito hahayaang masayang,” hikbi niya.
Part 10: Bagong Simula
Kinabukasan, hawak ni Mylene ang susi at ang bagong pag-asa. Sa tulong ng amo, nagsimula siya ng maliit na tindahan. Walang kasing saya ang bumalik sa piling ng pamilya, dala ang pangarap at pagkakataong sumikò ng bagong pagkakataon. Sa bawat pagbukas ng tindahan, naaalala niya ang natutunang aral—minsan, sa likod ng isang kakatwang insidente sa terminal, doon pala nag-uumpisa ang kwentong di-makakalimutan ng pag-asa at kabutihan.
