Ang matalim na salita ay humiwa sa katahimikan ng silid-aralan, mas masakit pa sa anumang pamalo. ‘Manahimik ka, mangmang!’ sigaw ng guro, ang kanyang tinig ay puno ng pagdududa at paghamak, habang nakaturo sa isang payat na batang lalaki na nakatayo sa harap ng klase. Si Levi, na nasa walong taong gulang palamang, ay bumaba ang tingin, ngunit sa kaibuturan ng kanyang puso, ang hamon na iyon ay hindi naghasik ng kahihiyan, kundi isang binhi ng pambihirang pagpupunyagi na magpapalit sa kanyang kapalaran.
Magandang araw, mga kaibigan, at maligayang pagdating sa aming channel, kung saan namin inilalahad ang mga kuwentong nakalimutan ngunit nagbibigay-inspirasyon. Sa loob lamang ng ilang sandali, ilalahad natin ang isang pambihirang kuwento ng katatagan at pagtitiyaga – ang kuwento ng isang batang Hudyo na tinawag na ‘mangmang’ ngunit nagtapos na nakabisado ang pitong wika. At ginagarantiya ko, pagkatapos ng kuwentong ito, hindi mo na muling titingnan ang kapangyarihan ng determinasyon sa parehong paraan. Kung nauuhaw ka rin sa mga kuwentong nagpapakita ng tunay na kakayahan ng tao, huwag kalimutang pindutin ang subscribe button ngayon, upang hindi mo makaligtaan ang susunod nating paglalakbay. Kaya, halina’t sariwain ang mga sandaling iyon sa isang maliit na silid-aralan, kung saan nagsimula ang lahat.
Sa isang maliit na silid-aralan sa gitna ng isang abalang komunidad ng mga Hudyo, umupo si Levi, na may matatalinong mata ngunit madalas ay nakakaligtaan ng kanyang guro. Si Guro Elena, isang babaeng nasa kanyang 40s na may mahigpit na mukha at nakasalamin, ay bihasa sa pagpukaw ng takot sa mga puso ng kanyang mga estudyante. Ang kanyang tingin ay puno ng pagdududa, at para kay Levi, tila walang katapusang hamon ang pagbabasa. Araw-araw, pinipilit niyang intindihin ang mga titik, ngunit ang kanyang pag-aaral ay tila mabagal, at ang pasensya ni Guro Elena ay mabilis na nauubos.
Isang umaga, habang nagbabasa nang malakas angklase, nautal si Levi. Ang pagtawa ng ilang kaklase ay sinundan ng nakakapanghinang salita ni Guro Elena: ‘Manahimik ka, mangmang! Hindi mo kayang matuto.’ Sa sandaling iyon, tila gumuho ang mundo sa paligid ni Levi. Ngunit sa gitna ng kahihiyan, may kakaibang apoy na nag-alab sa loob niya. Hindi siya mangmang. Hindi siya papayag na ang hatol na iyon ang magiging kahulugan ng kanyang buhay.
Mula noon, nagbago ang lahat. Sa ilalim ng gasera, habang natutulog angiba, si Levi ay nagbabasa. Bawat gabi, ang kanyang payat na mga daliri ay humahawak sa mga pahina ng mga lumang libro. Hindi lamang siya nagbabasa ng isang wika, kundi sinisimulan niyang matuto ng iba.
Lumipas ang mga taon. Ang batang lalaking minsan ay itinuring na mangmang ay lumaki at naging isang binata, nasa kanyang 20s, na may banayadna ngiti at isang kalmadong presensya. Malinis siyang manamit, at palaging may hawak na aklat. Ang dating panunuya ay napalitan ng paghanga. Si Levi, ang batang tinawag na ‘mangmang,’ ay hindi lang natuto; nakabisado niya ang pitong magkakaibang wika. Ang bawat salita, bawat parirala, ay isang patunay ng kanyang hindi matitinagna determinasyon. Ang kanyang kuwento ay isang testamento sa kapangyarihan ng pagpupunyagi na baguhin ang isang sumpa sa isang korona, at ang paghamak sa isang pambihirang tagumpay.
Sana ay naging inspirasyon sa inyo ang pambihirang kuwento ni Levi. Ito ay isang paalala na ang mga salita ng pagdududa ay maaaring maginggasolina sa ating paglalakbay patungo sa kadakilaan. Maraming salamat sa inyong panonood at pakikinig sa paglalakbay na ito. Kung gusto ninyong matuklasan ang mas maramipang mga kuwentong magpapabago ng inyong pananaw, huwag kalimutang mag-subscribe at pindutin ang notification bell. Hanggang sa susunod nating pagkikita, patuloy natingpakinggan ang mga kuwento ng sangkatauhan na nagbibigay-ilaw sa ating mga landas.
