Part 1: Ang Batang Ulila
Sa isang liblib na baryo, may isang batang ulila—si Kiko—na maagang inulila ng kanyang mga magulang dahil sa sakit. Walang sariling bahay, kinupkop siya ng mga kapitbahay, bawat isa ay tumulong sa kanyang pag-aruga, pagpakain at pag-aalaga. Hindi marangya ang kaniyang mundo, ngunit ginabayan siya ng nagkakaisang komunidad na ituring siyang anak nilang lahat.
Part 2: Isang Pamayanan, Isang Pamilya
Lumaki si Kiko sa kabila ng kahirapan, ngunit hindi niya naramdaman ang mag-isang lumaki; bawat pamilya sa baryo ay nagbigay ng oras, pag-unawa, at gabay sa kanya. Sa gabi, magkakasama silang kumakain at nagdarasal. Sa bawat problema, may maaasahan siyang kamay na tutulong.
Part 3: Pangarap na Unibersidad
Sa pagtatapos niya ng sekondarya, ipinahayag ni Kiko ang pangarap niyang makapag-aral sa unibersidad. Natuwa ang buong baryo, ngunit batid nilang malaki ang balakid: salapi. Ang isang simpleng baryo ay mahirap mag-ipon para sa tuition at gastusin.
Part 4: Pagsubok at Pag-asa
Nagsikap si Kiko makapasa sa entrance exam ng isang prestihiyosong unibersidad; tuwang-tuwa ang lahat nang siya’y makatanggap ng admission letter. Ngunit umabot ang takot—walang pang-tuition. Dumaan siya sa matinding pagsubok, halos sumuko, batid na baka hindi matuloy ang kanyang pangarap.
Part 5: Bayanihan at Ambagan
Ngunit hindi pumayag ang baryo na maputol ang pag-asa. Nagbuklod-buklod sila, nag-ambag mula sa munting sahod, naglunsad ng fundraiser, nagbenta ng gulay, nagdaos ng benefit dinner—ang kanilang layunin ay mapatapos si Kiko. Bawat piso ay hinugot sa sakripisyo, bawat tawa at luha ay alay sa kinabukasan niya.
Part 6: Tagumpay sa Unibersidad
Walang sapat na damit o baon si Kiko, ngunit dala ang lakas ng loob at pagmamahal ng baryo, pinalad siyang magtapos ng kolehiyo. Walang araw na hindi niya inalala ang sakripisyong ginawa ng kanyang bayan para sa kanya. Sa bawat tagumpay sa lungsod, ang baryo ang una niyang naiisip.
Part 7: Panibagong Simula
Matapos magtapos, nagtrabaho si Kiko sa Maynila. Nagsumikap siya—mula sa pagiging ordinaryong empleyado, hanggang sa maging matagumpay na negosyante. Ngunit tahimik ang mga taon para sa baryo; walang balita kay Kiko, maliban sa kaunting liham paminsan-minsan.
Part 8: Ang Hindi Inaasahang Pagbabalik
Isang umaga, isang marangyang sasakyan ang huminto sa gitna ng baryo—ikatutuwa, ikagugulat ng mga tao. Lumabas mula sa sasakyan ang isang lalaking naka-amerikana, hinding-hindi makikilala kung hindi si Kiko ang nandoon. Lumuha, yumuko at buong pagpapakumbabang nagpasalamat sa harap ng lahat.
Part 9: Tanda ng Pasasalamat
Naghanda si Kiko ng programa, ibinahagi ang kanyang kwento, nagbigay ng scholarship, nagpatayo ng paaralan, at ibinalik sa baryo ang biyayang nakuha niya mula sa kanilang pagsasakripisyo. Sinabi niya, “Ang tagumpay ko ay bunga ng pagmamahal ninyo. Ako ay anak ng bayan. Kahit anong yaman, hindi ko tatalikuran ang pinagmulan ko.”
Part 10: Kuwento ng Habambuhay
Ang kwento ni Kiko ay naging inspirasyon hindi lamang sa kanyang baryo kundi sa lahat ng nakarinig. Ito ay kwento ng pag-asa, pagsasakripisyo, at pagmamahalan. Sa dulo, pinatunayan ng baryo na ang bawat pangarap ay makakamit kung ang puso ng bawat isa ay nagkakaisa—at ang batang ulila ay umuwi bilang pinakadakilang anak ng buong komunidad.
